The focus here on a single text by Bouvier is accompanied by two caveats: The literary narration of that journey lasting three years took a further quarter of a century, and evolved in a non-linear fashion as L'Usage du monde was followed, over a decade later, by an account of the final stage of the journey in Chronique japonaise , with the middle section of the itinerary eventually presented in Le Poisson-scorpion For Bouvier more than for many other authors, the afterlives of the journey extend far beyond the physical activity on which any individual itinerary depends, and this process of re-visiting and re-working manifests itself in processes of polygraphy, i.
As Michael Cronin has noted in his Across the Lines , many travelogues reveal a surprising degree of linguistic indifference, actively disguising or concealing the competence or otherwise of the traveller in the languages of the countries through which they travel. Following such a logic, linguistic difference and the misunderstandings it can engender are regularly reserved for little more than comic effect.
Countering this tendency, Bouvier presents the countries through which he travels in their multilingual variety: Beyond the characteristically Borgesian catalogue of information that the list includes, the reader is drawn here to the opening of the sentence " mes quelques mots de serbe " and to the paucity of linguistic knowledge that Vernet admits. The negotiation this implies is implicit throughout much of the text: Although English, French and German serve as lingua francas, fragments of other languages are also scattered throughout the text. An innkeeper in Slovenia reacts in German to what he perceives as the absurdity of the pair's journey: Other single foreign terms are dropped into Bouvier's sentences, and glossed with the author's footnotes: The fragmented, multilingual soundscapes that these words reveal serve as a backcloth to the journey.
They are further complicated by those languages encountered which are in effect an amalgam of others, revealing the ways in tongues co-exist in often complex configurations: Faced with such a range of languages, and unlike many other travel writers, he actively acknowledges the limitations of his own linguistic capabilities, but turns them into a theme throughout the text that often overshadows the events of the journey: Travel thus becomes a form of eclectic language acquisition, and learning a language is even transformed, during the enforced stay in Tabriz, into a means of distraction.
The results of these language lessons, formal and otherwise, are often inevitably outlandish: This interest in spoken language is reflected in Bouvier's parallel emphasis throughout the work on reading and writing. I am not suggesting that L'Usage du monde in any way adopts the nineteenth-century Orientalist mode of treating the field of travel as a book to deciphered, 13 with the result, at the extremes of such an approach, that any interest in the 'travellee' may evaporate.
Books are as a result never used to predetermine the journey itself, for as Bouvier himself notes: The eclecticism of the corpus that this reading matter represents is striking. These processes are made particularly clear in the narrative's overt use of intertextuality. The most obvious manifestation of this intertextuality are the citations that pepper the text, ranging from the opening epigraph from Romeo and Juliet , to the concluding passage from Ralph Waldo Emerson's essay "Uses of great men".
Numerous other literary citations are embedded in the text itself, at times drawing L'Usage du monde into a wider network of loosely-defined travel literature. Explaining the sudden change in the weather that strands the travellers for six months in Tabriz, Bouvier notes: Texts cited are not, however, exclusively literary, and there is a conscious levelling of the fragments drawn into Bouvier's text: Bouvier alludes to the few volumes that accompany the journey, focusing for instance on a Manuel de conversation franco-serbe , the quaint exchanges in which the example provided relates to the waxing of moustaches, 98 not only reveal, once more, the travellers' linguistic limitations, but also the radical post-war changes that the societies they visit have undergone.
It is, however, other books that the travellers find or are given that provide distraction in moments of boredom or breakdown, create unexpected tangents as they are discovered out of place, and remind the travellers of the culture they have left. The ubiquity of French literature is evident elsewhere: Tennyson and Proust are among the "objets qui l'avaient suivi dans ses tribulations" , and his distraction from the events surrounding him is encapsulated in his absorption in the latter author: Passing a parfumerie in the city, Bouvier listens to the recitation of a poem by Henri Michaux, "Ma vie" from La Nuit remue , a reminder of the latent presence of the author whose poetics and travel practice, as Le Poisson-Scorpion makes clear, had heavily influenced Bouvier.
Literature serves elsewhere as a shorthand point of reference: The travellers' attraction to French-speakers and resort to literary allusion, on occasion in the most unexpected of locations, is not part of a cultural chauvinism or any anxiety regarding multilingualism. Instead, it permits reflection on the ways in which and the reasons for which languages themselves travel, and forms an important dimension of the pen portraits of many characters met en route.
At the same time, rather than celebrating the soft power associated with Western European literature, Bouvier deploys direct and indirect references to literary works in French and English to stress the complex communication networks linking the cultures through which he travels, whilst alluding to the processes of "textualization" to which he subjects the journey, both in the field and on his return. The reading outlined in the text is not only of books, however, and Bouvier shows a similarly active interest in the linguistic landscape through which the journey passes.
A particularly striking example is found in Quetta, where the proliferation of textual fragments in the city is seen to reflect the precarious nature of the urban environment:. This approach to reading the writing physically embedded in the field of travel does not underpin the work, as it does in a near contemporary travelogue, Michel Butor's Mobile , the poetics of which depend on the accumulation of fragments as the traveller-narrator drives around the freeways and interstates of the USA.
Textes, traductions et notes. Substantif mis en apposition, socius prend la valeur d'un adjectif: Wegner suit les emplois de socius dans le vocabulaire de la vie pratique. Il consacre une dizaine de pages p. Ainsi propose- t-il d'identifier avec des policiers, p. Chacun sait, au demeurant, que la police nocturne, qui compta au maximum 7. Latomus, XXIV, , 3, p. La congiura di Catilina. Versione con testo a fronte, note e appendici di Raffaele Ciaffi. Prefazione di Giuseppe Pontiggia Milan, Adelphi, ; un vol. La bibliographie mentionne les travaux les. Honsell, Quod interest, Munich, , pp. Faut-il expliquer ainsi que le lecteur, pour ce livre II, reste un tantinet sur sa faim?
Oui, mais en dessous de liberales, il y a YeXevdeQioq d'Aristote. Le rappel de Att. Quaerenti mihi mul- tumque et diu cogitanti. En ce cas, la corres-. Cicero und Caesar im Jahre 54 Wiesbaden, notamment pour la verecundia. Cornifici, Rhetorica ad C. Het belang van antieke retorische handleidingen is dan ook zeer groot: Nochtans is dit inzicht slechts vrij recent in de vakliteratuur op de voorgrond getreden.
Men beschikte reeds over goede tekstuitgaven van de Rhet.
Marx, Leipzig, ; verbeterde uitgave door W. Trillitzsch, Leipzig, , maar een uitgebreide commentaar die precies de retorische leer centraal stelde, ontbrak. Wat de tekstuitgave betreft kon G. Calboli zich dan ook aan de editie van Marx — Trillitzsch houden, met dien verstande dat soms voor een variantlezing werd geopteerd, keuzen die in een aan de tekst voorafgaande Adnotatia critica pp. De commentaar echter vroeg een veel grotere arbeid: De primaire aandacht voor de literaire theorie — eigenlijk een vanzelfsprekendheid, maar zoals gezegd kreeg dit aspect vrij laat de aandacht — wordt aangevuld met veelzijdige historische, filologische en op de literatuurgeschiedenis betrekking.
De vrij lange inleiding pp. Telkens waar nodig wordt van het probleem een status quaestionis gegeven, waarbij de auteur kritische bemerkingen en een persoonlijke optie voor een oplossing voegt: De veelvuldigheid van de behandelde retorische, literaire en historische problemen, de aard van de Rhet. Een bibliografie besluit de uitgave. Een woord over de vertaling. Ze werd afzonderlijk uitgegeven. Bij een technisch Latijn als dat van de Rhet.
Deze uitgave is niet enkel een monument van eruditie. Ze is een veelzijdige voorstelling van een belangrijk werk, dat de lezer a. De goed gedocumenteerde commentaar is daarbij een welkome hulp om in het labyrint de weg niet te verliezen. Je ferai maintenant quelques remarques, sur le texte des Bucolica uniquement: A ma connaissance, elle ne figure que dans le Moretanus IV c'est ce que disent les apparats de Sabbadini, de Saint Denis et.
C'est ce que croit M. D'Anto then announces the scope of his study: Readers who come to this book expecting from its title that it is primarily "about Horace" will be at once on their guard. Over pages promised to the dating and historical context of 4 Odes will daunt them, but they may be relieved to find that D'Anto cannot summarise his own book accurately: Chapter 3 has as its principal foothold in Horace's work Sat. These last two chapters make up only a third of the book, the first two being very long — too long to be undivided into sections: D'Anto favours a continuous but digressive argument.
Thus Chapter 1 "Orazio da Atene a Filippi", pp.
Brutus had not gone so far as. D'Anto then proceeds with no formal break to identify the personages of Odes, I, 36 and dates the poem to , written while Horace was with Cassius in the East , The Chapter ends with some criteria for the dating of the Odes The even longer Chapter 2 "Orazio a Filippi", pp. After analysis of the narrative of Philippi afforded by Plutarch, Brutus, 37 ff.
He ascribes Odes, I, 14 to the anxious days before the second battle , then devotes the rest of the chapter to a long discussion of the fate of Horace after his flight — and of the other republicans The "Mercury" who saved Horace is identified as Messalla Corvinus Mercurius celer is seen as an allusion to Messalla's command of the cavalry ; Horace is argued to have been a prisoner in Antony's train in Asia Minor, and to have reached Italy again in II, 6 to the September of 30, and sets Maecenas' first overture of friendship to Horace consequently in the autumn of 37 cf.
Chapter 4 considers the setting and literary temper of Sat. Arti di Napoli, , ff. Readers will inevitably quarrel with some of the supposed "references to historical or political situations", especially with some of the "implicit" ones. His early dating of the 4 Odes will cause surprise, but deserves attention. The book is handsomely produced: The Index lists only "places discussed" this has the incidental effect of maximising the apparent Horatian content.
The omission of an index of subjects and persons is positively unhelpful and inexcusable in a study of this kind: Liber Fabularum ; recensuit Antonius Guaglianone. Augustae Taurinorum, in aedibus Paraviae, ; p. Haec autem editio quoad textus criticen praestantissima, ni fallimur, est habenda post curas Havetianas. Nam recentissimus Parisiensis editor nimium quantum iuravit in verba Ludovici Havet, Britannus ex aliorum repertis farraginem commiscendo protulit. Antonius vero Guaglianone per multos annos omnes codices denuo ipse inspexit, excep o libro illo Pithoeano, post Rosanboniano, nunc tandem Neo-Eboracensi delatus enim est in bibliothecam Pierponto-Morganiam!
Norma textus denuo constituendi est codicum fides potius quam doctorum hariolationes. Quam prudenter egerit monstrabit e. Similiter multis in locis. In libri calce adduntur testimonia de Phaedro vetera et medioaevalia, item indice, nominum, omnium verborum, poematum et versiculorum a quibus fabellae inchoantur. At una res legentium commoditati obstat: Die historisch-systematische Analyse dieser Forumredner ist die erste Absicht dieser Arbeit und der Verfasser setzt aus u.
Le terme est-il heureux? Il faut lire p. Sur ce point, on ne peut que les suivre ; et c'est sur ce point justement que leur livre est utile. Les syntagmes, Leyde, Universitaire Pers, ; vi p. Les deux premiers constituent les sources principales de l'auteur, mais on regrettera que M.
Quant aux etymologies, M. Signalons enfin quelques coquilles ou erreurs dans la bibliographie: Chez Wace, lire Rou et non Roce. Basel, Liestal, Offsetdruck H.
- Tangled Mess (Tangled, Book 2).
- Self Help Books: The 101 Best Personal Development Classics!
- Amar por arte mayor (Spanish Edition)!
- La Découverte australe — Wikipédia;
- Chronique —Kroniek - Persée.
- Blanche-Neige doit mourir (Actes noirs) (French Edition).
- A Certain Destiny.
Grauwiller, ; un vol. Leur langue offre des traits picards et, plus rarement, wallons Einleitung, pp. Ewald sans que l'on puisse expliquer ces omissions. Ainsi de s chius? Vient ensuite la bibliographie pp. L'ouvrage se termine par des notes sur certains mots du glossaire. Pour quelques-uns d'entre eux, on signale qu'on ne les retrouve pas dans d'autres textes.
Fu n'est vraisemblablement rien d'autre que la forme picarde courante du te. Jean-Claude Chevalier, Histoire de la syntaxe. Mais cela seul justifierait mal un livre de plus de sept cents pages. En conclusion, un livre important et profond. Leidse Romanistische Reeks, deel XI. C'est ici que M. Jacques Pohl Bruxelles, Palais des Aca-. Il serait bon, en effet, que nous connaissions l'extension de ces faits dans l'espace. D'ailleurs, une des conclusions que l'on retient du travail de M. Chadwick, Early Britanny, Cardiff, , pp. Falc'hun assume seul la largeur: Armoricaines, ; 2 vol.
Michiels, ; un vol. Dascotte dans Les Dialectes Belgo-Romans, 19, p. Ce que nous offre le Ralf I est surtout un exemple et un stimulant: On lira dans la seconde partie de ce compte rendu la recension du travail de C. Nous nous contenterons, pour notre part, de rassembler quelques notes de lecture sur l'utile mise au point de M. Freyer, Die politische Insel. Eine Geschichte der Utopien von Plato bis zur Gegenwart.
Leipzig, ; F. White, Famous Utopias of the Renaissance. Berneri, Journey through Utopia. London, ; R. Graz, ; W. Krauss, Reise nach Utopia. Parmi les recensements d'oeuvres utopiques C. Dubois cite ceux de R. Sannazaro, Arcadia ; Th. Press, ; 2 vol. L'entreprise en valait la peine. Simples remarques en passant: Guillaume de Di- guleville composa, p.
Je ne voudrais, en ces termes, qu'attirer l'attention sur ce grand ouvrage. Ce n'est pas un roman cependant. Sa conscience lui importe avant tout. Ici aussi l'on se rapportera avec grand fruit aux tableaux des pp. Certes, tous les noms dont il nous parle ne sont pas ceux d'inconnus.
Sorel, Segrais ou Mme de La Fayette pour la. Picard et de R. Tout d'abord pour son plan. Il n'en est rien. Notre second reproche concerne la technique descriptive. Quelques confrontations nous permettent d'affirmer qu'elle est plus que discutable. Guibert ne signale pas. Quel est le format du volume? Les cahiers sont-ils complets? N'y a-t-il pas de cartons? Guibert ne nous l'apprend pas.
En outre, si M. Nous dirons pour les lecteurs de M. Nous passerons sur les innombrables coquilles. L'ouvrage se divise en trois grandes parties. Les erreurs sont innombrables, et trop nombreuses pour que nous n'en parlions pas. Si la Bibliographie d'A. Il reprend contact avec Rey p. Jacques le fataliste d'abord,. Castex et par M. Milner, y avait-il place pour un ouvrage comme celui que vient de publier M.
Dietmar Rieger Jacques Cazotte. Heidelberg, Carl Winter, ; un vol. Letessier, est intentionnellement choisi: Les textes occupent environ trois cents pages dans un volume qui en compte quelque onze cents: A vrai dire, ce sont les notes qui forment l'appoint original de ce beau et grand ouvrage: Le temps de la contemplation: Hugo, tel que le voit M.
De tous ces contes orientaux, celui d'Adoniram, auquel s'identifie Nerval, est sans conteste le plus significatif. Si l'ouvrage de M. Guy Sagnes, aurait l'ennui comme source. Est-ce parce que Les deux Greffiers sont de queB. II faut remercier M. Je comprends mal l'ordre choisi par M. De Palazzeschi il cite notamment les recueils Viaggio sentimentale et Cuor mio Ce ne sont pas les seules lacunes que je voudrais relever.
Ces Farfalle auxquelles M. Farinelli s'attache ne sont souvent que du plagiat pur et simple. On peut sans doute traduire la maxime de Svevo: Clough sur les Asolani de et une tentative d'E. Bern,Francke Verlag, ; p. Of het woord de beide verschijnselen, die hier besproken zullen worden, ook het best typeert is een tweede 2.
Constructies als ik leer hem Frans en hij mij Duits voorbeeld van Den Hertog , die in het Nederlands en o. Bakker 8 heeft dat soort verschijnselen grondig onderzocht en de eerste constatering bij het lezen van zijn werk is dat samentrekkingen in veel verschillende vormen in het Nederlands aangetroffen worden, vooral in gecultiveerde taal.
Bakker heeft eerst nagegaan hoe samentrekkingen in het verleden en door sommige hedendaagse grammatici beschreven werden. Bakker toont op overtuigende wijze aan dat geen van beide verklaringen helemaal bevredigend is, maat dat een verklaring moet gezocht worden in een combinatie van twee eigenschappen, nl. Dit verband noemt hij in een eerste type syntactisch-contextueel.
Een van de voorbeelden die Bakker het uitvoerigst beschrijft is Daar komt nog bij dat rode bloemen op een hartstochtelijk temperament wijzen en witte op onschuld. Waarom dan toch syntactisch-contextueel? Bijzonder boeiend is het volgende hoofdstuk: In loon- en prijsverhoging wordt de relatie die tussen loon- en vorming bestaat compositorisch- contextueel genoemd. Elevatie komt niet alleen in samenstellingen, maar ook in afleidingen voor: Bij im- of expressionisme, nog meer bij substan- en adjectieven zal voor menigeen de grens overschreden zijn van wat men in het Nederands kan accepteren.
Het bestaan van dit soort samentrekkingen, waarmee Charivarius de spot gedreven heeft rid- en runders, vo- en vlegels, met vul- en lippen, enz. Bakker, die in de eerste hoofdstukken met veel zorg begrippen gedefinieerd heeft als subject, predikaat, vaste groep, permutatiegroep, de elementen S, L, A, P, enz. Het boek munt uit door zijn rijke inhoud 1 ,door de bijzonder precieze en genuanceerde. Een heel ander verschijnsel, een fonetisch verschijnsel — echter met interessante gevolgen op het grammatikaal en semantisch vlak — is het onderwerp van de korte studie van Van Haeringen G.
Het is een bekend feit dat de intervokalische d in tal van Nederlandse woorden in de uitspraak vervangen werd en wordt door eensemi-vokaal,; rooie, goeie- ofw ouwe ; de d kan zelfs helemaal gesyncopeerd worden, wat het verlies van een syllabe tot gevolg kan hebben. Zo zijn niet alleen vormen ontstaan als la en vergaren maar ook doubletten als ijl en ijdel.
De toestand kan als volgt geschetst worden: In samenstellingen is er een duidelijk verschil in gebruik: Uitzonderingen zijn er nochtans wel, maar daarom zegt Van Haeringen met nadruk dat er geen strikte regels bestaan, wel tendenties. Bij elk der besproken voorbeelden heeft Van Haeringen met veel zorg nagegaan welke vorm in de spreektaal en in de schrijftaal gebruikelijk is en of daarbij verschillen in stijl en gebruikssfeer en invloeden van de schrifttaai op de spreektaal waarneembaar zijn.
Huisman over de Italiaanse plaatsnamen in Nederland: Hekket verdiept zich in A reconsideration of the etymologies of Daventry and Deventer, en laat de oorsprong van beide toponiemen teruggaan op een adj. Gvsseling put grotendeels uit zijn Corpus der Nederlandse teksten tot zo goed als persklaar , maar ook uit andere tekstedities en onuitgegeven handschriften, bij een overzicht van Het aanwijzend voornaamwoord gene bij toponiemen, gebruik dat thans uitgestorven is, maar voor de Middeleeuwen streek voor streek nagegaan wordt.
Buitenhuis oppert bezwaren tegen de bijdragen in het vorige nummer van G. Du- jardin en J. Goossens, in De representativiteit en interpretatie van naamkundige gegevens voor het onderzoek van de spreiding der familienamen, waarop een antwoord van G. Marlens en de waarde van telefoongidsen voor het geografisch onderzoek van familienamen, en van J. Over de representativiteit van telefoongidsen en karteringstechnieken bij het geografisch onderzoek van familienamen. Tot slot volgt de zeer uitvoerige, gebruikelijke tijdschriftenschouw.
Hij is volkomen in zijn taak geslaagd en brengt ons in enkele schitterende hoofdstukken een grondige analyse van de structuur, de bronnen en de leer van de Tempel. Wat ons het meeste belang inboezemt, is natuurlijk het filologische aspect van de teksteditie, die volgt vanaf p. Bij het lezen van de verantwoording die afgelegd wordt over de wijze van uitgeven pp.
Op dit ene puntje na, verheugen we ons over de gevolgde methode die vele waarborgen biedt voor de filologische bruikbaarheid van de tekst. Toch zijn er in deze tekst talrijke woorden en die voor een niet-filoloog soms ook voor een filoloog! Tuymen, ghetogen, inblinckender, ingeswongen, enz. Wat we het meeste missen, is een woordenlijst! Nu weet ik best dat aan deze teksteditie geen taalkundige belangstelling ten gronde ligt. Maar men vraagt zich toch af, waarom een uitgever die bewijst op de hoogte te zijn van de filologische desiderata en daar rekening mee houdt zie Uitgavetechniek , die zijn tekst op een bruikbare manier tracht te brengen, die zich dus duidelijk bewust is van de taalkundige waarde van het geboden materiaal, direct het meest nuttige — een Glossarium — ongedaan laat.
Het hoeft geen betoog dat, speciaal voor de verwaarloosde 16e-eeuwse taal, zo'n woordenlijst bizonder welkom zou geweest zijn. Op die manier zouden we trouwens, van bevoegde zijde wat in dit opzicht niet het geval is met het Mnl. In het Nederlands van de schrijver komen enkele vlekjes voor, bv. Sassen, Zeventiende-eeuwse teksten Prijs: Het Woord Vooraf specificeert: Dit is een uitstekend idee. Dit nu is precies de bedoeling van de samensteller: Lastig is wel dat de verklaringen achteraan geordend werden, terwijl die toch gemakkelijk onderaan iedere bladzijde konden gegeven worden.
Le premier de ceux-ci, W. Tout cela est excellent. On ne peut que sortir enrichi de sa lecture. Vier hoofdstukken, respectievelijk gewijd aan Dubliners, A Portrait of the Artist as a Young Man, Ulysses, en Finne- gans Wake, bieden een boeiende analytisch-interpreterende visie op het werk van Joyce en hieruit blijkt dat J. Duytschaever zich geen moeite heeft gespaard om recente studies in zijn eigen betoog constructief te verwerken. In dit woordenboek is zoveel mogelijk gestreefd naar beknoptheid, gepaard gaande met volledigheid.
De beknoptheid werd bekomen door een streng wikken en wegen van de relevantie van sommige spelvarianten en door het weren "van overbodige synoniemen-opsommingen bij de vertaling. Dat dit lang niet gemakkelijk was, lezen we in de zeer gedetailleerde Inleiding pp. Deze zorgvuldige verantwoording van de uitgave-techniek is een model in het genre, en op zichzelf het lezen en overdenken meer dan waard.
Les morceaux épars d’une mosaïque détruite: language, literature and the poetics of travel
Ze geeft een uitstekend idee van de scrupuleuze, hoog-wetenschappelijke werkwijze, die we op de voet volgen kunnen. Het Gallo-Ro- meinse grondgebied werd weliswaar slechts gedeeltelijk daarbij betrokken. Deze lacune wordt nu met de belangrijke studie van M. De ingehaalde oogst is overweldigend. Dat was dan ook te verwachten vooreen gebied waar het succes van de Germaanse onomastiek zo groot was dat in de 9 e eeuw bijna gans de inheemse bevolking namen van Germaanse oorsprong droeg. De indeling gebeurt alfabetisch, met als lemma het eerste bestanddeel van de namen. Dit heeft voor- en nadelen: Erger is dat geen index opgemaakt werd voor deze eindelementen: Dit is des te meer jammer daar de gegeven index pp.
Deze index had uitsluitend beperkt moeten blijven tot verwijzing voor varianten naar de grondvorm. Het is onmogelijk bij een dergelijke rijkdom aan gegevens een exhaustieve commentaar te geven, net zo min als men een woordenboek grondig kan bespreken zonder het eerst lange tijd gebruikt te hebben. Meestal wordt niet geargumenteerd, een door anderen reeds gegeven interpretatie wordt zonder meer verworpen, vervangen of aanvaard.
Houdt men echter rekening met de omvang van dit werk, dan gaat men daar niet alleen spoedig in berusten maar zelfs begrijpen dat het soms moeilijk anders kon.
Le « masculinisme » : une histoire politique du m… – Recherches féministes – Érudit
Ieder zal allicht inzien dat een studie als deze, waarin men haast bij iedere naam voor een nieuw probleem komt te staan, niet vlekkeloos kan zijn. Om hiervan een voorbeeld te geven, kiezen we enkele plaatsen uit letter A:. Hoewel niet bewezen, zou deze veronderstelling toch volledigheidshalve moeten vermeld worden.
Ta vernier- Vereecken, Gentse Naamkunde, p. Deze hypothese is beslist interessant.
Menu de navigation
Bij Adar-, Adr-, is S. Ad- is absoluut niet beperkt tot het Gallische gebied: Ofwel ontbreekt hier een schakel in de redenering, ofwel spreekt Schrijfster zich op de twee bedoelde plaatsen tegen. Agil- zou een eenvoudige uitbreiding van het ag- element zijn. Tavernier- Vereecken geeft echter o. Ook semantisch is dit beter aanvaardbaar. Dit, en de lange lijst kanttekeningen die nog zou kunnen volgen, doen weinig afbreuk aan onze waardering. Zelfs al zijn we het niet overal eens met de gegeven verklaringen, hoofdzaak is dat de Germanistiek hier een haast onuitputtelijke schat aan gegevens vindt, waaruit zonder de minste twijfel zeer interessante conclusies kunnen getrokken worden.
DM 36 herangezogen hat, bestimmen gleich den eignen Boden dieser Arbeit. Erstens gilt es den Begriff Vergebung. Im Geniedrama wird die Vergebung eingegliedert als Gegenmotiv zur Rache. Die Verfasserin hat nicht die Absicht eine Geschichte des Vergebungsmotivs herauszuarbeiten, sondern den Beweis zu liefern dass die Vergebung ein die Dramenstruktur bis ins Innerste bestimmendes Motiv darstellt. Weder im formalen noch im inhaltlichen Bereich kann ein eigentlicher Entwicklungsprozess vorausgesetzt werden.
Eine Interpretation nach der Methode des vierfachen Schriftsinnes. Bern, Francke Verlag, ; 1 vol. Diese Frau wird als typische Vertreterin des weiblichen Geschlechtes geschildert. Der moralische Schriftsinn gibt die Lehre, die der Leser des Romans ziehen soll.
Robert Darnton
Der anagogische Sinn weist in die Zukunft. Er deutet auf letzte Dinge. Raison est en effet synonyme de vue claire de toutes choses. Dans un dernier chapitre, W. Jeffrey Sammons, Heinrich Heine. Le livre de Horst Steinmetz, Lessing. A cette tendance, la D. L'article tout entier constitue un plaidoyer pour plus de rigueur, rigueur qui n'est d'ailleurs ici qu'une des conditions d'une attitude plus strictement scientifique. Ausgabe in Verbindung mit der Theodor-Storm-Gesellschaft hrsg.
Schmidt, ; S. Handbuch der deutschen Literaturgeschichte, Zweite Abteilung, Bibliographien, hrsg. Cependant, on peut, comme toujours dans ce genre d'ouvrages, en contester le plan. Somme toute, le plan du livre est clair et l'on trouve rapidement le paragraphe que l'on cherche. WZUJ to 8, , pp. Ce qui est dit, pp. Les questions ne manquent pas. Bravo [Philologie, histoire, philosophie de l'histoire. Vercauteren Le Moyen Age, pp. Goriely Le Socialisme, pp. Masai La notion de Renaissance. Joris La notion de ville, pp.
Il ne propose aucune solution personnelle de rechange. Tous ne partageront pas sa confiance dans les essais de typologie de H. Stoob et de G. A ces questions, M. Ils ne se distinguent donc pas du milieu juif. Les collaborateurs du Centre national de recherches de logique rejoignent la constatation initiale faite par M. Est-ce un bien, est-ce un mal? Quels sont les buts que poursuit l'enseignement de l'histoire? Edited by Kimambo I. Nairobi, East African Publishing House, ; one vol. The focus is on the African inhabitants of Tanzania, and four of the ten authors are African.
By design, detailed work on the coast and islands of Tanzania, and upon aspects of the colonial administrative structure, has been omitted. We look forward with eagerness to more detailed work by Kimambo on these themes. Gwassa discusses the different types of African resistance to the German invaders, but his analysis has problems with the definition of terms and, unfortunately, it soon turns into a mere listing of specific events of resistance.
Iliffe provides an excellent basis for a wider study. Additional research is clearly needed on this important theme of Tanzanian history.
As a whole, this volume serves a useful purpose, and along with B. It is not, of course, a history of Tanzania, but rather a series of paper relating to the history of Tanzania by authors with widely differing perspectives and skills. Since it is yet still too early for an extensive history of Tanzania — there are too many gaps in the knowledge of important sections of the country — this is not a serious criticism. It is to be hoped that the Department of History in Dar es Salaam will continue to sponsor and publish such collections of papers, signalizing the steady progress made in understanding Tanzania's past, in the future.
Aussi font- ils appel aux lecteurs pour leur signaler erreurs et omissions. Y Inventaire analytique des archives de la ville d'Ath, d'E. Leuridant, se place aux pages du t. Nous lui devons un chaleureux merci. Signalons quelques documents encore utilisables. Le compte de la massarderie de Mons de n'a pas disparu, mais se trouve aux Archives de la Ville de Mons.
La Collection de Guizot, certes, mais elle date de ! Par les apports des philologues, de W. Par la traduction enfin, en tous points remarquables, de B. Learn more about Amazon Prime. Get to Know Us. Delivery and Returns see our delivery rates and policies thinking of returning an item? See our Returns Policy. Visit our Help Pages. Amazon Music Stream millions of songs. Shopbop Designer Fashion Brands.